Qu Yuan was een Chinees dichter die leefde in de zuidelijke staat Chu tijdens de periode van de Strijdende Staten.

De keizer van een vijandige Chinese staat wilde de staat van Qu Yuan aanvallen. Qu Yuan wist dit. Hij probeerde zijn eigen keizer te waarschuwen maar tevergeefs. De adviseurs van de keizer waren (waarschijnlijk) jaloers op Qu Yuan, dus zeiden ze verschrikkelijke dingen om hem naar beneden te halen. Helaas geloofde de keizer hen en hij dwong de poëet terug te keren naar zijn dorp.

De keizer werd vermoord door de keizer van de andere staat. Deze nieuwe keizer verbande Qu Yuan opnieuw uit zijn land. Qu Yuan begon rond te zwerven. In deze tijd heeft hij de meeste van zijn gedichten geschreven, waaronder zijn gedichten uit de Chu ci (楚辞, liederen van het zuiden). Van slag dat hij het vertrouwen van de keizer was verloren, besloot Qu Yuan zijn leven te beëindigen. Dus op de vijfde dag van de vijfde maanmaand (Chinese jaartelling) sprong hij in de Milo Rivier en verdronk.

De mensen in het dorp vonden Qu Yuan een zeer nobele man en waren bedroefd toen ze hoorden over zijn dood. Als een manier om hun respect voor hem te tonen gooiden ze bamboebladeren gevuld met rijst in de rivier en sloegen ze op trommels. Ze wilden er op deze manier voor zorgen dat de vissen zijn lichaam niet vernietigden. Om de poëet te herdenken maakten de mensen van het dorp kleefrijstballen gewikkeld in bamboebladeren (zong zi) en hielden ze elk jaar bootraces op diezelfde dag (ergens rond mei en juni). Daarom wordt deze dag nu ook wel het “Drakenbootfestival” genoemd. Opdat we ons altijd Qu Yuans toewijding aan de keizer zullen herinneren.